Het Afwezige Masker
Mensen met dit masker zijn vaak vrijgevochten creatievelingen, dromers, spiritueel maar ook die-hard wetenschappers. Het zijn mensen die ook contact hebben met een wereld waar de gemiddelde mens geen weet van heeft. Mensen die overstijgend kunnen denken en fantastisch kunnen observeren.
Het is ook het masker van vertrekken, van dissociatie. Als je te dichtbij komt, en dat is al snel, verdwijnen ze in een soort droomwereld. In contact grijp je dan volledig mis. Ze kunnen zich makkelijk verliezen in spirituele, kunstzinnige of wetenschappelijke verhandelingen. Hun energie zit vaak hoog en ze voelen dan weinig verbinding met hun lijf. Ze zijn liever toeschouwer dan deelnemer.
Oorsprong:
Dit masker is ontstaan als baby, vaak bij een zware bevalling of te weinig nabijheid van moeder door vroeggeboorte(couveuse), postnatale depressie of een (emotioneel) niet (geheel) aanwezige moeder. Het raakt dus aan hele basale hechting en het veilig aankomen op aarde.
Taak:
Ze hebben te leren in contact te blijven, op 'aarde' terug te keren, ook als het spannend is. Contact met het lijf is de sleutel voor dit masker. Daarnaast moeten ze langzaam stapjes zetten in deelnemer worden in plaats van alleen toeschouwer, menselijke verbinding aan te gaan en te ontdekken dat er ook als mens plek voor hen is.
Het Onverzadigbare Masker
Dit is het masker van schijnbaar onbaatzuchtige vriendelijkheid. Mensen met dit masker zijn warm, vrijgevig en sociaal. Tegelijkertijd voel je soms een onderhuidse claim. In het vele geven zit een onuitgesproken verwachting dat je dat terugbetaald. Er zit veel paradoxaals in dit masker. Ze doen veel op eigen kracht en vragen moeilijk om hulp, terwijl hun diepste verlangen is om gedragen te worden. Ze cijferen zichzelf vaak weg én in dit wegcijferen nemen ze vaak juist veel ruimte in. Het is een moeilijk grijpbaar maar vooral goed voelbaar masker.
Oorsprong:
Vroeg in hun geschiedenis hebben ze een groot tekort gekend in hele basale zaken als nabijheid, aandacht of voeding. Als de zorg er wel was, was het niet altijd duidelijk of de ouders iets kwamen halen of écht vrijelijk geven. Door dit tekort van vroeger ervaren ze een onvervulbaarheid in zichzelf. Hoeveel ze zichzelf ook vullen met eten, aandacht, social media en menselijk contact, het blijft leeg voelen.
Taak:
Ze hebben te leren omgaan met hun onvervuldheid. Deze onvervuldheid is die van het kind en die is als volwassene niet met terugwerkende kracht te vullen. Tegelijk hebben ze te leren dat als volwassene hun behoeften vaak prima te vervullen zijn, als ze er om vragen. Uitreiken en hun behoeften uitspreken is iets wat mensen met dit masker moeten leren.
Het Vervloeiende Masker
Mensen met dit masker zijn allemansvrienden. Ze zijn lief en zorgzaam en hebben veel aandacht voor hun omgeving. In sociale context zijn ze in hun element en je zult nooit ruzie met ze krijgen. Als er binnen een groep tóch ruzie ontstaat, zijn zij de eersten die ertussen springen en het proberen te sussen.
Na een tijdje ga je vaak merken dat ze geen ruimte innemen. Ze zijn zo inschikkelijk en meegaand dat je bijna gaat twijfelen of ze überhaupt wel voorkeuren en behoeften hebben. Als je ze vraagt wat zij willen, zullen ze antwoorden met “ik weet het niet” of “beslis jij maar”.
Dit masker is zó met zijn aandacht bij de ander dat ze eigenlijk helemaal niet weet wie ze zelf is. Grenzen worden meestal pas voelbaar als ze kilometers overschreden zijn en het kan een heel ongemakkelijke ervaring voor hen zijn om stil te staan bij wat ze willen, want dat weten ze dus gewoon écht niet.
Oorsprong:
Dit masker vindt zijn oorsprong vaak in een beschermend gezin. Ze hebben als kind niet genoeg bewegingsruimte gehad. Vaak vanuit oprechte liefde en zorg werd elke schram voorkomen en liepen ze dus zelden tegen hun grenzen aan. Daarmee konden ze hun autonomie niet ontdekken en is de natuurlijke symbiose van het hele jonge kind onvoldoende doorbroken. Het ‘ik’ is daardoor wat minder sterk ontwikkeld.
Taak:
Ze hebben hun ‘ik’ alsnog te ontwikkelen. Ontdekken wat ze zelf leuk en vervelend vinden. Daarin hebben ze te verduren dat ze dat vaak gewoon niet weten. Zeker in contact moeten ze leren een gelijkwaardige gesprekspartner te worden, met wensen en grenzen. Daarmee riskeren ze soms in conflict te raken en uit verbinding te gaan, wat ze verschrikkelijk vinden.
Het Opofferende Masker
Mensen met dit masker zijn onvermoeibare werkers en wereldverbeteraars. Ze zijn geïnteresseerd en zijn fijn om mee te praten en op te leunen. Tegelijkertijd krijg je niet helemaal hoogte van ze. Over hun diepste gedachten en gevoelens hoor je ze niet snel. Hoewel ze steeds een enorme last op hun schouders nemen en er, vaak zichtbaar, onder lijden, kunnen ze die last nooit neerzetten. Ze zijn er wel soms klagerig over. Ze zijn soms wat serieus en zwaar op de hand. Er is weinig ruimte voor humor en lichtheid. Hoewel het verlangen er natuurlijk is, is de lichte kant van het bestaan ergens ondragelijk voor ze.
Oorsprong:
Vaak was er in hun geschiedenis een groot lijden. Een familielid wat getekend was door oorlog, misbruik of depressie. Er was vroeger niet echt plek om zich te uiten. Er was al zoveel zwaarte in hun systeem dat ze hun mond maar hielden en zichzelf wegcijferde. Aan alles is te voelen: “het gaat niet over mij”. Om die reden is er snel schuldgevoel als zíj wel gelukkig zijn.
Taak:
Ze moeten leren om hun reddersrol los te laten. Te beseffen dat ze niet overal verantwoordelijk voor zijn, noch alles kunnen oplossen. Daarin moeten ze leren grenzen aangeven en nee zeggen. Ook alle onderdrukte emoties moeten een weg naar buiten vinden. Ze mogen ontdekken dat ook zij recht hebben op aandacht en zorg en de lichte kant van het leven ook mogen omarmen.
Het Afstandelijke Masker
Dit zijn de perfectionisten. Ze zijn te herkennen aan een vaak onberispelijk uiterlijk. De inrichting van hun huizen lijkt uit een designmagazine te komen. Ze hebben een duidelijk beeld van ‘hoe het hoort’ en ze lopen er voortdurend tegenaan dat zijzelf en de rest van de wereld niet aan hun eisen voldoen. Hun innerlijke criticus is heel sterk ontwikkeld.
Hoewel het vaak sociale en zorgzame mensen zijn, komen ze wat gereserveerd of soms zelfs arrogant over. Vaker wél dan niet is dit eigenlijk gemaskeerde verlegenheid of onzekerheid. Ze hebben een harnas ontwikkeld waar anderen (en zij zelf ook) maar moeilijk doorheen komen. Daarom blijven gesprekken vaak wat oppervlakkig of hypothetisch. Zeker als ze geraakt zijn, verstarren ze en worden ze ijzig en koel.
Oorsprong:
Thuis lag er een nadruk op presteren en braaf zijn. Er was een duidelijk kader van grenzen en welk gedrag werd beloond en op welk gedrag je afwijzing kon verwachten. Het zijn vaak ook moederszonen en vadersdochters.
Taak:
Ze hebben hun eigen imperfectie en ‘lelijkheid’ te omarmen en daarmee ook de imperfecties van anderen. In plaats van hun ivoren toren te beklimmen en vanuit daar aan te vallen of te verdwijnen, hebben ze het contact aan te gaan. Erkennen dat ze geraakt zijn en daarmee van hun voetstuk afkomen.
Het Wantrouwende Masker
Dit masker is charismatisch, humoristisch en verleidelijk. Ze krijgen enorm veel gedaan, zijn doelgericht en onverschrokken. Je zult maar weinig managers of ondernemers vinden die dit masker niet hebben. Het zijn ook de mensen die deze zes typeringen lezen en zichzelf hier niet in vinden passen. Hun masker uit zich in erboven staan en enige zwakte of kwetsbaarheid vermijden. Met hen gaat het altijd goed. Er is nooit een probleem en ze hebben zeker geen hulp nodig. Omdat ze hun eigen kwetsbaarheid niet (h)erkennen, hebben ze bij anderen daar vaak ook niet zo’n oog voor en kunnen nogal scherp en niet afgestemd overkomen.
Oorsprong:
De kern van dit masker is wantrouwen. Ze hebben vroeg geleerd dat ze niet op hun ouders kunnen vertrouwen. Ze stonden (te) vroeg op eigen benen. Hun ouders waren er niet (genoeg) om ze te beschermen als kleuter en moedigde ‘zelf doen’ iets te veel aan. Als je al niet op je ouders kan leunen, op wie dan wel?
Taak:
De eerste stap is dat ze toegeven dat ook zij een innerlijk kind hebben waar zorg voor nodig is. Ze hebben te leren dat ze ook mogen leunen. Dat ze soms ook klein en kwetsbaar mogen zijn. Dat er iets ‘groter’ is dan zij. Ze moeten leren zich aan anderen toe te vertrouwen. Dat er ook een samen is.